Even het proces stilleggen
Geplaatst op 28 mei 2016 | Door Kor Schippers
Even stilleggen
Bij een training voor gastvrouwen en gastheren van inloophuis merkte de trainster op dat een van de gastheren zo stil was. Ze voelt zich onzeker. Vindt hij het naar zo’n training? Doet ze ’t niet goed? Had er toch een andere insteek moeten zijn?
“Gaat het met U” vraagt ze? “Ach, het gaat wel, maar mijn vrouw is vorige maand overleden, ik mis haar heel erg”. Er valt een stilte. Zo’n stilte waarin je de compassie van iedereen voor de man voelde. “En nu bent u” hier zei de trainer.
“Gelukkig wel “ was het antwoord. “Anders kwam ik de deur niet uit en hier kan ik ook nog iets betekenen”. Weer valt een stilte. Dan komen de anderen: “Wij vinden het fijn dat je hier weer bent. Logisch dat je bij haar was hoor, maar de tijd dat Ineke ziek was misten we je”.
De trainer gaf ruimte aan dit proces. Er ontstond een open ruimte waarin goedheid was. Het gaf opening om over de eigen leefwereld te praten, het gaf ook aan dat – door wat je zelf meemaakt – je soms een gast iets beter snapt.
Driedubbele wederkerigheid want ook de trainster ontving van de sfeer. Vertraging levert bijna steeds goedheid.